Kazimierz Trybulski o średniowieczu ... i nie tylko

Z okazji Świąt Zmartwychwstania Pańskiego wszystkim czytelnikom mojego bloga życzę błogosławieństwa Bożego na każdy dzień ich ziemskiego pielgrzymowania.

Na takim spotkaniu jeszcze nie byłem! Zostałem zaproszony przez Panie z Niepublicznego Przedszkola "Kubuś", żeby porozmawiać z dziećmi o książkach, o pracy pisarza ... i tym podobne zagadnienia miałem z dziećmi poruszyć. Nie było łatwo, ale poradziłem sobie. Dzieci były bardzo rozmowne i oblatane w omawianych przeze mnie zagadnieniach. Wiedziały na przykład, że pisarz, zanim zacznie pisać, musi wszystko "wymyślić". Przyznacie, ze to bardzo głęboka znajomość tematu, jak na kilkuletnie dzieci. Podsumowując: było bardzo sympatycznie, Panie twierdzą, że dzieci były zachwycone, a ja cieszę się, że sobie poradziłem. A oto kilka zdjęć zrobionych przez jedną z Pań:

Oto kilka zdjęć wykonanych przez pracownika Biblioteki w Więcborku Pana Marcina Łangowskiego: Jak widać, ludzi zbyt dużo może nie było, było za to kilka osób, które w życiu kulturalnym Więcborka ogrywają bardzo ważną rolę. Przede wszystkim jednak było bardzo sympatycznie, co  w tego rodzaju spotkaniach jest niezwykle ważne. Dziękuję bardzo Bibliotece w Więcborku za zaproszenie a gościom za obecność i miłe przyjęcie. Mam nadzieję, że zawitam jeszcze kiedyś do swojego rodzinnego miasta. A oto zdjęcie, które dałem sobie zrobić pod kamienicą, w której się urodziłem: Ta sama kamienica w roku 1946. W drzwiach do sklepu stoją moi rodzice. Ja leżę w łóżeczku za oknem po prawej stronie.

Zapraszam serdecznie wszystkich, którzy mogą przybyć do Więcborka w najbliższy piątek o godz. 16.00. Więcbork to moje miasto rodzinne. Poniżej umieszczam zdjęcia budynku, w którym się urodziłem i w którym rodzice, widoczni na pierwszym zdjęciu, mieli sklep. Drugie wykonane zostało kilka lat temu, a zamiast rodziców stoję ja - ich wzruszony syn.

Ostatnio wokół słów papieża Franciszka: „Chrześcijanie i muzułmanie wierzą w tego samego Boga” rozpętała się w Internecie istna burza. „Pobożni” katolicy zarzucili Ojcu świętemu kłamstwo teologiczne, wręcz herezję! Nie bardzo rozumiem, dlaczego? Chyba jedynie z niewiedzy, bo   nie jest to przecież żadna nowość! Już w roku 1076 papież Grzegorz VII pisał do muzułmańskiego władcy Bidżak (w dzisiejszej Algierii) al-Nazira: „Wy i my winni jesteśmy miłość sobie nawzajem, przede wszystkim dlatego, że wyznajemy Jedynego Boga, nawet jeśli czynimy to w odmienny sposób, a także dlatego, że codziennie chwalimy Go i czcimy – Stwórcę Świata i Władcę tego Świata.” Czyżby Grzegorz VII był heretykiem? Stwierdzeniu takiemu stoi na przeszkodzie fakt, że ogłoszony został świętym Kościoła Katolickiego. Na lekcjach religii też mnie tak uczono. Dokładnie pamiętam, jak ksiądz tłumaczył nam, że wyznawcy wszystkich religii monoteistycznych: judaizmu, chrześcijaństwa i islamu wyznają tego samego Boga ...